Turno para un artigo sinxelo, un monólogo que me pareceu grandioso. Se trata dunha comparativa entre o ligoteo en Espanha e EE.UU. A mítica, idealizada e facilísima forma norteamericana contra a vulgaridade, a dificultade e a torpeza da forma espanhola.
A continuación vos deixo o xenial monólogo (a parte de xenial, moi ben interpretado por Goyo Jiménez), pero antes tamén resaltaría que se a forma espanhola é torpe e dificultosa, que se podería dicir da forma de ligar galega?? o que se pode converter nunha auténtica misión imposible. XD
Debemos reconhecer que como galegos, sempre con excepcións, non sabemos ligar (tanto homes coma mulleres) posiblemente debido o habitual emparellamento voluntario dende idades tempranas e a duración das relacións (superando lustros). É coma se sabendo da dificultade agarrásemos para non soltar nunca XD. Somos outra cultura diferente neste aspecto.
A continuación vos deixo o xenial monólogo (a parte de xenial, moi ben interpretado por Goyo Jiménez), pero antes tamén resaltaría que se a forma espanhola é torpe e dificultosa, que se podería dicir da forma de ligar galega?? o que se pode converter nunha auténtica misión imposible. XD
Debemos reconhecer que como galegos, sempre con excepcións, non sabemos ligar (tanto homes coma mulleres) posiblemente debido o habitual emparellamento voluntario dende idades tempranas e a duración das relacións (superando lustros). É coma se sabendo da dificultade agarrásemos para non soltar nunca XD. Somos outra cultura diferente neste aspecto.
En fin, o monólogo en cuestión:
Isto é todo xente. Ata a próxima ocasión.
Saúde e Sorte
