Galería particular (II)

Seguimos coa minha particular galería.

E seguimos con máis debuxos da colección de Castelao: Cousas da vida
Unha gran visión da época polo noso xenio:



- ¡Gandulo! ¡Lacazán! ¡Borrachón!.

- Boeno... Xa empezamos coas indiretas...!

-Yo nunca sentí la necesidad de saber gallego.

-Es que esa necesidad no se siente en la barriga.












-Vostede terá moito dereito; pero eu teño moita razón.

-Nas cidades prohibiron os pobres.

-Sería mellor que prohibiran a probeza.

-Disque van subir os selos das cartas.

-¡Que ben fixemos en non saber escribir!.

A felicidade, lonxe dos homes.

- ¿E se ao dar a volta a terra caese a auga do mar enriba do sol?

-¿Por que non lle dás de comer ao can?.

-Para o que traballa...

-Pois entón, ¿Por que non o matas?

-Para o que come.

-¿E para que son os deputados?

-Eu non o sei meu fillo.

-A mi gustas una barbaridá, sabes?, pero como eres can de palleiro...

-Vaites, Vaites,...

-Mire que teña ben de zucre, que se non zorrégolle unha pedrada.

Ata aqui unha nova edición do gran xenio.

Ata a Proxima. Saúde e Sorte

1º de Maio. Día internacional dos Traballadores

Nestes tempos malos para os traballadores que corren, días como estes se fan máis necesarios para manter viva esa loita obreira que acadou importantes logros para os traballadores.

O Día Internacional dos Traballadores ou Día Internacional do Traballo ou Primeiro de Maio, é a festa por antonomasia do movemento obreiro mundial.

Desde o seu establecemento na maioría de países (aínda que a consideración de día festivo foi en moitos casos tardía) por acordo do Congreso Obreiro Socialista da Segunda Internacional, celebrado en París en 1889, é unha xornada de loita reivindicativa e de homenaxe ós Mártires de Chicago, sindicalistas anarquistas, que foron axusticiados nos Estados Unidos pola súa participación nas xornadas de loita pola consecución da xornada laboral de oito horas que tiveron a súa orixe na folga iniciada o 1 de maio de 1886 e o seu punto álgido tres días máis tarde, o 4 de maio, na Revolta de Haymarket en Chicago. As xornadas foron realizadas seguindo o éxito que tivera o movemento sindical no Canadá, cunha campaña semellante a partir do 1872 a favor do día laboral limitado e dos dereitos sindicais.

É curioso que nos Estados Unidos non se celebra esta conmemoración. Alí celebran o Labor Day o primeiro luns de setembro desde 1882, nunha parada realizada en Nova York e organizada pola Nobre Orde dos Cabaleiros do Traballo (Knights of Labor, en inglés). O presidente Grover Cleveland, propiciou a celebración en setembro por temor a que a data de maio reforzase o movemento socialista nos Estados Unidos.

Ó longo do século XX, os progresos laborais fóronse acrecentando con leis para os traballadores, para outorgarlles dereitos de respecto, retribución e amparo social, a excepción da última década do século, na que eses progresos retrocederon baixo a influencia do neoliberalismo.

Na actualidade, case todos os países democráticos rememoran o 1º de maio como a orixe do movemento obreiro moderno. Estados Unidos, Reino Unido e o Principado de Andorra son os únicos países (do mundo occidental), que non o lembran de xeito activo.

como curiosidade cabe resaltar que en 1954, o papa católico Pío XII apoiou tacitamente esta xornada de memoria colectiva ó declarala como festividade de San Xosé Obreiro. Últimamente vénse denominando a esta día como Día Internacional do Traballo.

Breve artigo do que significa este 1º de maio. Para maior información, consultar libros ou internet.

O Senhor da Z co mundo obreiro. Ainda queda moito por mellorar e facer. Este sistema capitalista actual está demostrado que non funciona. A ver se algunha eminencia se lle ocorre un sitema que funcione. Sei que é complicado pero algún a de haber.

Espero que vos guste. Ata a proxima. Saúde e Sorte.